giovedì 12 febbraio 2009

ნოემა

შვიდი დღე, ანუ შესაქმე



ნოემა

სიყვარული ჯეირანი, ტანად ჩემხელა,
წელზე მოხვევა-გულით საგრძნობი.

ლურჯი ოცნების კაბით მოსილის
გვარის ტკივილით გვერდზე გახედვა-
შანელის სევდა, დეას პროფილი...

თმები-ტალღები, ზღვური სურნელით...
პოზა-პასუხი: რკინის ჯებირი...
თვალებმა გაგთქვეს თოთო სიმართლით...
მთვარე-პოემა...

სხვა იყო ბიჯი... სახლისკენ წასვლა-
ზღაპრების ბარდნა მოძრაობაში.
გარინდებული ფიქრების მალვა.
ოქრო შუქობდა ღამის ქუჩაში,
გაოცება რომ ცის კიბეს აჰყვა.

დუმდა მუსიკა; ყრუ ორკესტრები:
ჩუმი სტანსების თოვა და ძალა,
უცხო ქალაქი ისმოდა მკრთალად.
შემდეგ სიცოცხლემ თაფლისფერების
გაჯერებული მზერით იძალა...
ზარი: "დროებით გემშვიდობები"...

დროის დამსხვრევა მოზაიკებად,
სივრცე-მზეეთის ბურული კარი...
სული ღიმილად აიროკება,
ცა რომ მოჭედოს ყვავილთა ჯარით.
შეხვედრისათვის დამშვიდობება-
ჩვილად ხნიერი ნაიმედარი.
მთვარე-პოემა...

Nessun commento:

Posta un commento