ქებათა ქება ხელის მტევნის თლილობას

(დედუფლის საბიძაშვილ-სამამიდაშვილო სურათიდან )

თუ დღემდე თმებზე ვხელობდი,
მიხვავებია ქებანი,
დღეიდან უფრო მაცვიფრებს
ვაზივით ხელის მტევანი.

მაჯა-შველივით ნაკვეთი,
დაკიდებული მღერანი,
ქალავ, რა სილამაზეა,
ლამის დავმუნჯდე, ღმერთმანი.

თითები ჩუქურთმებია-
გედის ყელივით ყველანი,
აზრი მალია ქარივით,
სიტყვამ შეწყვიტოს რებანი.

მზის ნაჟური გდის, მზიანო,
ვარდის სურნელთა გებანი,
დედუფალს კრძალვით გიხრიან
თავს მიწაცა და ზეცანიც.

ჩემი სამშობლოს ყვავილო,
ჩემი გულის ხარებანი,
მაჯებზე გეამბორები,
შენ ჩემგან ქებულებანი.

კონსტანტინე (კოკა) ვეკუა თავის ამჟამად გულმოსულ სულიერ მეგობარს, ანა (სახლში როგორ მოგმართავენ, ნეტა) ბ-ს