ინანა

ამორძალი-ავაზა,
საქართველომ გავაზა
და ბავშვური ღიმილი
ტუჩზე გადანაზა.

სამოთხეს ეკარები...
ვერვის შესადარები,
დალის თმისფერ ტაძრელთა
დედოფლური ქამრებით.

ღამე ვარდისფერია,
აისით ნაფერია,
ჩვენი ხსოვნის ზღაპარში
სიცხადე გაერია.

დროებით, სიყვარულო

წვიმის ხშირი წვეთი-
ამორძლური თმები,
ბუმბერაზი მკერდი-
საქართველოს მთები...
ხეთა ჯარი, ქარი-
ჟღალი მონაჯარი…
სიყვარულის თვალით-ყველგან სიყვარული…

ცრემლში ღიმი-სიმი,
გულით განასიმი,
მზის სიტყვებით სველი
ციურ ქართა ველი...
ნელად მწველი რთველის
დუმილი და დელი...
სიყვარულის თვალით-ყველგან სიყვარული….

აი, ნახე, ცაზე,
მასზე, როგორც ზღვაზე,
ღრუბლის ტალღად ვალღობ
ბალღურ ფიქრთა მაღლობს...
ოჰ, შენი სინაზე,
ქვაზე რომ ვავაზე...
სიყვარულის თვალით-ყველგან სიყვარული…

შენი სულის სითბო
ჩემში მთვარედ რითმობს,
მუსიკაა რულის
სრული დასასრული...
არ გშორდები, კარგო-
მარტოც შენზე ვბარდობ...
სიყვარულის თვალით-ყველგან სიყვარული…


კონსტანტინე (კოკა) ვეკუა
საქართველო-იტალია
2008 წელი