მთვარე თეთრი ვარდია,
მზისფერებით საფერი,
ტანზე ფიქრი არტყია,
უხმო სიტყვით ნამღერი.
ჯერ კიდევ მაქვს სასწავლი
სიღრმეები უძღები,
ჩემო დღესასწაულო,
მალე დაგიბრუნდები.
და თითო ვარდი-ფიქრის კონა,
ჩემს მაგივრად მესიტყვე,
კმარა, გული გააღო და
გვერდში მნახო, გესიტყვო.
თიბათვის 17, 2007 წელი
რონდინე, აიაია
კონსტანტინე (კოკა) ვეკუა
Iscriviti a:
Commenti sul post (Atom)
Nessun commento:
Posta un commento