თითა თითები-გასაგიჟები,
ბურული ღამე-ამორძლის თმები,
ნუკრა კისერი-ხელი ფიქრები;
სული მიამე.
ბაგე ვარდია-თეთრი დარდია,
მზის სურნელების ლხენად დამთესო,
თაფლა თვალებო, ავაზის კვესნო,
გზნების დამკვესნო.
არ მსურს და არ გწერ უბრალოდ ლექსებს,
რადგან ფურცლად გაქვს უბიწო გული,
ვკალმობ ფიქრების მელნით დაგული.
ცხადი მახარებს!
თიბათვის 9, 2007 წელი
რონდინე, აიაია
კონსტანტინე (კოკა) ვეკუა
Iscriviti a:
Commenti sul post (Atom)
Nessun commento:
Posta un commento