შენი თითების მჯერა,
შენი შვლისნუკრა ყელის,
შენი სიკეთის მჯერა,
თვალების, თაფლისფერის.
გული რომ ფართოვდება
და შემოგხედავ მაშინ,
მარად მეგობარს ვხედავ,
რომ დამიდგება მხარში.
იქნება ვცდები, მაგრამ
გუმანი ამას ამბობს,
არ ვიცი, კარგო, არა,
წინდაწინ არას ვამბობ.
თიბათვის 24, 2007
Castiglion Fibocchi, Aiaia
კონსტანტინე (კოკა) ვეკუა
Iscriviti a:
Commenti sul post (Atom)
Nessun commento:
Posta un commento