ხშირად აღარ მენატრება,
მაგრამ შენზე მონატრება
ახლა სულში მაწვიმს,
შენი სახე უცნობია,
შენი სული ნაცნობია,
მოთმინებამ დამწვა.
შენ არ იცი, თან გახლავარ,
გვერდში მავალ ფიქრადა ვარ,
ყურთან ჩუმად გბარდობ,
ცისარტყელა დაგციალებს,
ლაჟვარდებში დაცქრიალებ,
მზით ნაჯერო ვარდო.
2007 წელი
არეცო, აიაია
კონსტანტინე (კოკა) ვეკუა
Iscriviti a:
Commenti sul post (Atom)
Nessun commento:
Posta un commento